هواپیمای دارای باند لاستیکی ، 17

طول بالها 16.9

تحقیقات در مورد هواپیماهای مجهز به هسته ای در اتحاد جماهیر شوروی و ایالات متحده در طول جنگ سرد آغاز شد. حدس زده می شود که این هواپیما می تواند اطمینان حاصل کند که بمب افکن های استراتژیک یک کشور برای مدت زمان طولانی سلاح هسته ای را در هوا حمل می کنند ، بنابراین یک تاکتیک بازدارندگی هسته ای موثر تشکیل می دهد.
یک مشکل طراحی که هرگز به طور کامل حل نشده این است که چگونه یک لایه محافظ تابش سنگین برای سرنشینان نصب کنیم تا از قرار گرفتن در معرض تابش هسته ای جلوگیری شود. پس از توسعه فناوری موشک های بالستیک قاره پیما در دهه 1960 ، پیشرفت های تاکتیکی چنین هواپیماهایی بسیار کاهش یافته و برنامه های مربوطه لغو شدند. به دلیل خطرات ذاتی این فناوری ، هرگز برای استفاده غیرنظامی در نظر گرفته نشده است.